stress aan immuunsysteem uit
Mijn immuunsysteem werd even danig op de proef gesteld. Had ik ongemerkt zomaar opeens medebewoners. Medebewoners die met het blote oog niet te zien zijn en ongevraagd mijn lichaam binnensluipen. Zich ergens in een hoekje nestelen, de hele boel op zijn kop zetten en mijn comfortabele gevoel in rap tempo weten om te buigen naar onrust en stress. Jawel. Het coronavirus had ook mij te pakken.
Mijn immuunsysteem werkte op volle toeren en liet het niet afweten. Het zorgde ervoor dat de klachten bij snotteren en een beetje vermoeidheid bleef.
Het werd dus quarantaine en samen met mijn lief was dat best te doen. Gewoon samen uitzieken. Ja dat dacht ik maar ik kwam er achter dat er meer door me heen ging dan ik gedacht had. Dat er tegen in vechten niet helpt dat weet ik. Wat ik wel gedaan heb ?
Accepteren of aanvaarden. Accepteren vond ik lastig. Acceptatie is nemen zoals het komt en dat laat geen ruimte meer.
Ik kon het wel aanvaarden. Aanvaarden geeft in ieder geval nog ruimte om af en toe het vervelende gevoelens toe te laten. Die had ik ook en die mochten er ook zijn. Dat kwam me nu beter uit.
Er was opeens verwarring. Ik had twee jaar geen enkele keer met het virus te maken gehad en opeens zit het in mijn lijf. Wat gebeurt er. Niet dat ik bang was maar wel het gevoel hoe komt het bij me binnen. Voor mij was het niet meer en anders dan een verkoudheid. Een verkoudheid die je immuunsysteem kan versterken kreeg voor mij opeens een ander gezicht.
Onzekerheid. Om dat het zo onvoorspelbaar was voelde ik me onzeker. Je ziet het niet en voelt in eerste instantie niets. Het gaf me het gevoel een gevaar te zijn voor anderen.
Frustratie. Omdat me iets overkomt wat ik niet had zien aankomen. Dat ik nu even niet kon doen wat ik allemaal graag had willen doen. Mijn werkafspraken een leuk familiebezoek waar ik lang naar uitgekeken had. Er was een ieniemienie klein rotvirusje wat mijn planning in de war schopte en daar had ik niets tegen in te brengen.
Het waren emoties die ik niet weg wilde stoppen omdat ik weet dat dat niet werkt. Emoties zijn gevoelens die je wat te vertellen hebben.
Wist je dat welke emotie dan ook zijn gang laat gaan, na een half uur weer wegebt. Nee, de emotie is dan niet weg maar de kracht neemt enorm af zodat het hanteerbaar is. Luister naar je emoties en handel ernaar. Als je daar niet naar luistert blijven ze in alle hevigheid terugkomen.
Ik leg het altijd uit als een bal onder water duwen. Dit kost heel veel kracht en zodra je de bal maar even loslaat spring hij met alle kracht naar boven en moet je weer opnieuw gaan duwen. De emotie komt als het ware in alle hevigheid terug. Als je de emotie aanvaard , de bal losjes op het water laat drijven kost dat minder energie en komt de emotie ook niet in alle hevigheid terug. Het wordt hanteerbaar.
Wat ik gedaan heb?
Aanvaarden. Mijn emoties rustig hun gang laten gaan en niet wegstoppen omdat ik weet dat dat niet helpt. Dit heb ik door de jaren heen geleerd als onderdeel van mindfulness.
Er over praten. Nu mijn lief en ik samen thuis waren was dat een makkie.( nee we hadden geen klaagsessie op afspraak maar af en toe je gevoel uitspreken lucht wel op) Ook af en toe een vriendin of collega bellen hielp enorm.
Plan B inzetten. Ook vanuit de mindfulness heb ik geleerd dat een plan B te hebben enorm helpt in noodsituaties. In dit geval had ik mijn life afspraken online gemaakt en boodschappen werden gedaan in onze eigen voorraadkast en ondanks mijn wattenhoofd toch de keuken in om lekker en gezond eten te bereiden zodat ons immuunsysteem nog meer ondersteuning kreeg om te zorgen dat het virus snel de kop werd ingedrukt.
Door de emoties van verwarring, onzekerheid en frustratie sprong ook mijn stresssysteem regelmatig aan en zodoende mijn immuunsysteem uit. Dat wilde ik voor geen goud dus: Dompelde ik me onder in mijn eigen programma en staat mijn stresssysteem alleen maar aan voor de goede stress en mijn immuunsysteem weer volop aan.
Lekker aanrommelen en laat de gevoelens maar toe. Met een boek op de bank, stukje wandelen, lekker gezond eten, vroeg naar bed. Uitrusten, energie opdoen.
Stress aan ? Immuun uit.
Stress uit ? Immuun aan.
Dat was wat ik nodig had. Ik ben er weer. Ik ben heerlijk uitgerust. weer volop energie. En stress? Jazeker maar alleen de goede.
En mijn gewicht? Ik heb een prima relatie met mijn eten. Het is goed zoals het is.